تأثیر مقاربت جنسی در کاهش نیاز به اینداکشن در زمان ترم

مقدمه: زایمان، مسیر نهایی و مهمترین قسمت بارداری محسوب می شود و آماده بودن سرویکس یکی از مهمترین جنبه های پیشرفت زایمان می باشد. انجام مقاربت جنسی باعث تحریک دهانه رحم و ترشح پروستاگالندین می شود که ممکن است باعث انقباض رحم و شروع دردهای زایمانی شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مقاربت جنسی بر شروع زایمان و پیشگیری از زایمان پست ترم انجام شد. روشکار: این مطالعه آینده نگر در سال 1931 بر روی 818 زن باردار باالی 93 هفته با خطر پایین مراجعه کننده به درمانگاه مامایی بیمارستان های آموزشی قائم و ام البنین انجام شد. نمونه گیری به روش غیر احتمالی مبتنی بر هدف انجام شد. افراد واجد شرایط ورود به مطالعه انتخاب و در دو گروه شاهد )118 نفر( و مورد )111 نفر( قرار گرفتند. گروه شاهد، افراد بارداری بودند که هیچگونه مقاربت جنسی تا زمان زایمان نداشتند و در گروه مداخله، افراد باردار بعد از انجام معاینه واژینال و تعیین بیشاب اسکور و انجام نان استرس تست، از هفته 93 بارداری هفته ای 1-8 بار مقاربت جنسی داشتند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS )نسخه 11( و آزمون های تی تست، کای اسکوئر و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 1/10 معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین سن بارداری در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت )p=1/9( ولی نیاز به تحریک زایمان )p>1/1111( و میزان سزارین )p=1/194( در گروه مورد به طور معنی داری کمتر و میانگین نمره بیشاب در هنگام پذیرش )p=1/118( باالتر بود. میزان بارداری پست ترم )p=1/22( و عوارض زایمانی )p=1/12( در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجهگیری: مقاربت جنسی در زنان باردار می تواند باعث شروع خود به خودی انقباض و نیاز کمتر به اینداکشن و کاهش میزان سزارین شود